Bruichladdich (bruukladdie, zoals je het hoort uit te spreken) maakt over het algemeen zachte, ietwat fruitige whisky’s. Behalve deze. Dit is een echte Islay.
In de geur ruik je graan en wat vanille, pas bij het proeven komt de ‘peat’ tevoorschijn. En goed ook. Licht scherp kantje nog, maar dat is bij het tweede nipje wel weg. De rokerigheid lijkt juist heftiger te worden. Daarnaast ook wat kruidige tonen te ontdekken.
Afgelopen vrijdag mijn tweede proeverij gehad. Daarvoor was ik ingehuurd door een oude bekende: Maurice. Ik ken hem nog van Het Kasteel en Lowlands hebben we ook eens met elkaar doorgebracht. Daarna nog wel met hem mee naar Ajax. Altijd gezellig, altijd prima. Zo ook afgelopen vrijdag. Hij wilde zijn verjaardag eens op een andere manier vieren dan met worst en kaas. Er waren nog wat mensen die ik van vroeger bleek te kennen, zo kom je nog eens voor aangename verrassingen te staan.
Alle voorbereidingen moesten afgelopen vrijdag bij elkaar komen en dat lukte. Alles ingeladen in de bakfiets en op naar het huis van Ron. Daar alles klaargezet en klaar gemaakt, want de hapjes wilde ik zo vers mogelijk. Alle liefhebbers druppelden binnen en konden we iets later dan gepland beginnen. Het blijkt dus dat je je tijd echt nodig hebt zo’n avond. Er waren twee afhakers, maar dat mocht de pret niet drukken.