Van het weekend was ik ingehuurd door mijn oud-collega Severine om een proeverij te geven. Zij had haar man, Jim, en zijn beste vrienden een actief dagje bezorgd in Rotterdam, wat te eten erbij en daarna bij thuiskomst in Pijnacker een whiskyproeverij door moi. En de mannen waren al wat geoefender whisky-liefhebbers, dus mocht ik wat moois verzinnen.

En mooi was het. Allerlei finishes kwamen aan bod: sauternes, madeira, sherry, banyuls en port. Verschillende kenmerken die de whisky’s allemaal hun eigen karakter meegaf. De GlenDronach was licht met wat tonen van honing en oranje vruchten, de Penderyn was wat steviger, had wat meer zwaardere tonen zoals chocolade (waar ie ook uitstekend mee combineerde). Degene die het meest gewaardeerd werd was de Balvenie. Volgens de proevers was deze vol, zacht en vooral in balans. Niet scherp, verfijnd en vol nuance: bij elk nipje proefde je weer wat anders. De Tullibardine had een bloemige geur en bleek weer wat scherper. Maar dat is niet vreemd, want vrij jonge whisky. Als afsluiter de Glenmorangie die op ruby port vaten zijn narijping heeft gehad. Ook deze werd goed gewaardeerd: vol en stevig van smaak. Duidelijke portinvloeden merkbaar.

Als meegevertje had ik een Ierse whisky die maar liefst vier verschillende vaten van binnen gezien heeft. Als de heren goed hun best hebben gedaan, halen ze die er natuurlijk ook alle vier uit. Al met al een mooie proeverij waar ik ook weer veel van geleerd heb. Zo fijn dat ik bij iedere proeverij weer de wereld die whisky heet in mag duiken. Daar word ik uiteindelijk ook alleen maar beter van. En het is nog leuk ook!