Alle voorbereidingen moesten afgelopen vrijdag bij elkaar komen en dat lukte. Alles ingeladen in de bakfiets en op naar het huis van Ron. Daar alles klaargezet en klaar gemaakt, want de hapjes wilde ik zo vers mogelijk. Alle liefhebbers druppelden binnen en konden we iets later dan gepland beginnen. Het blijkt dus dat je je tijd echt nodig hebt zo’n avond. Er waren twee afhakers, maar dat mocht de pret niet drukken.

Het publiek was gezellig, maar qua ervaring lastig. Twee van de vier waren ervaren drinkers en bezochten met regelmaat distilleerderijen in Schotland. Drie van hen dronk wel eens een whisky en één dame kreeg haar vuurdoop. Net als ik. Daarom had ik lang nagedacht welke whisky’s ik zou laten proeven. Uiteindelijk gekozen om me te richten op de drie heren die wel eens whisky dronken, maar nog niet heel ervaren waren.

Ik had één Ier (om op te warmen) en vijf Schotse whisky’s, uit elke regio één, die wat mij betreft het standaard waren voor het gebied waar ze vandaan kwamen. De gekozen volgorde bleek de juiste en iedereen vertelde zijn of haar mening over de glaasjes. De hapjes die ik erbij verzonnen had kwamen ook goed tot zijn recht, behalve de zachte tomme blanche kaas. Het vijgentaartje en dadelrol (wat overigens heerlijk is) deden het goed bij de Tyrconnell en Glenkinchie. De droge worstjes combineerden mooi met de Tobermory en de twee soorten (pure) chocolade konden bij alles wel. Chocolade en whisky…mmmm! De Cardhu 15 yo bleek de glorieuze winnaar van de avond.

De hele ervaren whisky-drinkers waren misschien niet helemaal onder de indruk van mijn gekozen whisky’s, maar de anderen hebben een mooi palet aan smaken kunnen proeven die de whisky als distillaat biedt. Deze avond veel geleerd en ook de nodige complimenten in ontvangst genomen.

Hieronder nog een korte impressie in foto’s [Frank, ik heb ook die foto van jou gebruikt 😉 Thx! ]. Op naar vrijdag!