Met Marco had ik afgesproken dat voordat ik zou vertrekken naar Woerden, ik bij hem een proeverij zou organiseren voor hem, zijn vrouw en wat (whisky)vrienden. Dus precies in mijn laatste weekend kon ik langskomen om de proeverij te geven. Thema soortgelijk als mijn laatste bij vrijgezel Marcel, omdat je bij een battle zelfs de meest ervaren kenners op het verkeerde been kan zetten.
Mijn tweede vrijgezellenfeestje, maar dat wat kalmer en overzichtelijker dan die van anderhalf jaar geleden. Op één of twee na van de groep allemaal whisky-liefhebbers en de vrijgezel Marcel was een groot liefhebber van alles wat Schots is. Haggis, hooglanders, spelen en natuurlijk whisky. Deze keer had ik een thema bedacht, een battle tussen gelijksoortige whisky’s. Tevens kwamen de whisky’s ook nog (bijna) allemaal uit een andere streek.
Toen mocht ik weer opdraven bij een oude bekende: Vrijgezel Brian die inmiddels natuurlijk geen vrijgezel meer was. Hij had het zo leuk gevonden dat hij me nu zelf uitnodigde om een proeverij te regelen. De groep was deze keer wel een stuk kleiner en er waren alleen echte liefhebbers. Bij het uitzoeken van de whisky’s wel opletten of ik niet met één kwam aanzetten die ze vorig jaar al geproefd hadden.
Mijn collega Ingrid zou wel voor wat mensen kunnen zorgen die ook wel geïnteresseerd waren in mooie whisky’s. En dat klopte: maar liefst 8 man/vrouw had zij opgetrommeld voor een proeverij. Ervaren mensen die al veel wisten en al veel geproefd hadden in hun leven. Tientallen jaren ervaring zat daar aan de salontafel. Best spannend, want normaal gesproken ben ik haar leidinggevende en nu mocht ik wat komen vertellen over whisky in haar huis.
Bruichladdich (bruukladdie, zoals je het hoort uit te spreken) maakt over het algemeen zachte, ietwat fruitige whisky’s. Behalve deze. Dit is een echte Islay.
In de geur ruik je graan en wat vanille, pas bij het proeven komt de ‘peat’ tevoorschijn. En goed ook. Licht scherp kantje nog, maar dat is bij het tweede nipje wel weg. De rokerigheid lijkt juist heftiger te worden. Daarnaast ook wat kruidige tonen te ontdekken.
Eindelijk zit het in mijn glas. De heilige graal der blends. Je zou het haast vergeten vanwege het bedrag die je er voor neer legt, maar het ís een blend. Wel een blend van ongeveer 16 whisky’s van 20 tot 50 jaar oud. Volgens de verhalen dan.
Vanavond een uiterst gezellige proeverij gedaan bij de dames en heren van de Alphense brandweer. We (Yanto en ik) hadden wijnen en whisky’s te proeven met bijpassende hapjes uiteraard. Daar had de organisator Joop hoogstpersoonlijk voor gezorgd!
Line-up whisky:
1. Glen Moray Port cask finish
2. Glendronach Hielan’ 8yo
3. …
Een proeverij voor een oud-collega en een paar van zijn vrienden. Een paar ook echt, want de proevers waren met twee man en één vrouw sterk. Oorspronkelijk zouden er meer zijn, maar twee afzeggingen maakte het clubje erg klein. Maar wel fijn. Het voordeel is dat het makkelijk communiceren is en dat de aandacht snel getrokken is.
Bij de eerste slok lijkt het alsof je een hap rook hebt doorgeslikt. Je ogen tranen en er worden smaakpapillen wakker waarvan je niet wist dat je ze überhaupt had. Whisky, je kan het écht leren drinken en als je niet uitkijkt ga je het nog lekker vinden ook. En dan is het hek van de dam, want er valt zoveel te ontdekken bij het drinken van whisky.
Dat bleek een flinke voorbereiding: 18 man, waarvan 8 gevorderde whiskyliefhebbers, 6 beginners en 4 niet-whisky drinkers. Dat waren dus drie proeverijen in één, want die niet-whiskyliefhebbers wilde ik toch wat voorschotelen.